به طور کلی بیشتر بیماری ها باعث بروز علائمی در فرد مبتلا می شود. عفونت گوش هم در بیشتر موارد با علائم و نشانه های مختلفی خود را نشان می دهد.

 

عفونت گوش انواع مختلفی دارد. اگر میکروب (باکتری، ویروس یا قارچ) در هر جایی از گوش رشد و تکثیر بیابد، عفونت همان بخش گوش عارض می شود. در ادامه، علائم عفونت گوش، به طور خلاصه، بر اساس محل بروز عفونت در گوش بررسی شده است.

 

علائم عفونت گوش میانی

به طور کلی، وقتی عبارت عفونت گوش استفاده می شود، در بیشتر موارد منظور عفونت گوش میانی است. این عفونت با نام لاتین آن که اوتیت مدیا   (otitis media) است هم گاهی عنوان می شود.

فضایی از گوش که درست در پشت پرده گوش یا همان پرده صماخ قرار دارد، گوش میانی است. گوش میانی توسط یک کانال به نام مجرای اُستاش به حلق متصل می شود. تهویه هوای موجود در گوش میانی و تخلیه ترشحات این محدوده از راه کانال استاش انجام می شود.

انسداد کانال استاش و تجمع مایعات در پشت پرده گوش (یا همان گوش میانی) زمینه را برای عفونت گوش میانی فراهم می کند. به ویژه اگر این مشکل پس از یک سرماخوردگی حادث شده باشد، در بیشتر اوقات باکتری ها و گاهی ویروس ها ممکن است در گوش میانی استقرار پیدا کنند.

عفونت گوش میانی با علائم زیر همراه است:

·         گوش درد

·         گرفتگی گوش ( یا همان کاهش قدرت شنوایی)

·         تب یا افزایش دمای بدن به بیش از 38 درجه سانتیگراد

·         خارج شدن ترشحات از گوش مبتلا به عفونت

علائم عفونت گوش خارجی

منطقه ای از گوش که به صورت عادی با چشم قابل رویت است، گوش خارجی نام دارد. لاله گوش و مجرای گوش دو عنصر مهم گوش خارجی محسوب می شوند.

قارچ ها، باکتری ها و ویروس ها می توانند در ناحیه گوش خارجی مستقر شوند. عفونت گوش خارجی با التهاب پوست این ناحیه همراه خواهد بود. در لاتین به عفونت این ناحیه گوش عبارت otitis externa اطلاق می شود.

در بیشتر موارد، عامل ایجاد عفونت در گوش خارجی باکتری ها هستند. علائم عفونت گوش خارجی به شرح زیر هستند:

·         خارش گوش (دست زدن زیاد به گوش در نوزادان و نونهالان)

·         وجود ترشحات یا خروج ترشحات از گوش

·         کم شدن قدرت شنوایی

·         گوش درد (با کشیدن یا حرکت دادن گوش، درد بدتر می شود)

·         بزرگی و دردناکی غدد لنفاوی

علائم عفونت گوش داخلی و نوریت وستیبولار

بعد از گوش میانی، گوش داخلی قرار گرفته است. در این قسمت دو بخش وجود دارد:

·         سیستم شنوایی که امواج مکانیکی صوت را به پیام های عصبی تبدیل می کند

·         سیستم تعادلی که وضعیت حرکات سر و بدن را به صورت سیگنال های عصبی به مغز مخابره می نماید

گاهی عفونت به جای گوش داخلی، رشته عصبی خارج شونده از گوش داخلی را عفونی می کند که به این حالت نوریت وستیبولار گفته می شود. هر دو نوع عفونت در بیشتر موارد به سبب ویروس ها اتفاق می افتند.

علائم نوریت وستیبولار عبارتند از:

·         سرگیجه

·         تهوع

دو علامت بالا در عفونت گوش داخلی هم رخ می دهند. سایر علائم عفونت گوش داخلی به شرح زیر هستند:

·         گوش درد

·         سردرد

·         وزوز گوش

·         کم شدن شنوایی و

·         دو بینی

 

دکتر علی کوهی

طراحی سایت پزشکی